Jak powstały Karkonosze, czyli wszystko o historii Karpacza
Historia Karkonoszy
Początki Krummhubel sięgają około XVI wieku. Rodziny kilku drwali, smolarzy i innych osób osiedliły się na stałe w miejscu, gdzie dziś znajduje się Karpacz. Znani byli jako Kurzakowie i oprócz smolarstwa zajmowali się również wypalaniem węgla drzewnego. Ruda żelaza została odkryta w okolicy osady Krummhubel, obecnie znanej jako Kowary. Ta ruda żelaza, która była następnie wytapiana z węglem drzewnym dostarczanym przez Krummhubel Tars, znajdowała się w pobliżu osady w tym czasie. Tatarzy ci wybudowali pierwsze domy przy dzisiejszej ulicy Konstytucji 3 Maja. Byli oni również założycielami Krummhubel, późniejszego Karpacza. Niemiecka nazwa osady to Krzywa Góra, a nadano ją ze względu na położenie na grzbiecie na szczycie Krzywej Góry. Osada pod Śnieżką rozrastała się z czasem, budując coraz więcej chałup. W 1602 roku stała się wioską z własną karczmą.
Wieś Krummhubel pod koniec XVI wieku zajmowała już duży obszar. Według legendy znajdował się tam również sklep kolonialny i gospoda, która służyła jako miejsce spotkań zielarzy. Miejscowi zielarze odegrali kluczową rolę w rozwoju miasta w tym okresie. Ich patronem był Duch Gór, znany również jako Karkonosz lub Sowiduch. Na ścianie karczmy do dziś można zobaczyć jego wizerunek. Karczma znajduje się w dolnej części Karpacza.
Krummhubel rozbudowywał się od papierni, wzdłuż ulicy Konstytucji 3 Maja. Na początku XVII wieku obszar zabudowy sięgał obecnej siedziby władz miasta. W 1774 r. wieś liczyła już ponad 90 domów. Głównym zajęciem Krummhubel była uprawa roślin leczniczych, która obok rolnictwa stanowiła podstawowe źródło utrzymania mieszkańców. Smolarze byli założycielami tego miasta. Powoli zanikały one po odkryciu węgla w Karkonoszach. W 1786 roku obecny Karpacz liczył 420 mieszkańców w 96 dobrze zbudowanych domach. Z kronik i innych źródeł wiadomo, że mieszkańcy Karpacza należeli do klasy średniej. Ówcześni ludzie byli pracowici, uczciwi i religijni. Nie przeszkadzało im to jednak w dobrej zabawie "kiedy tylko nadarzy się okazja". Mieszkańcy Krummhubel stali się biedni po zakazie uprawy ziół. Obecnie utrzymują się z hodowli bydła, owiec i kóz. Wilki i dziki, które żyły w okolicy, przeszkadzały pasącym się zwierzętom, powodując stagnację życia i brak możliwości zarabiania na życie.
Gwałtowny rozwój miasta rozpoczął się dopiero pod koniec XIX wieku. Było to spowodowane połączeniem trzech wsi w jedną - Krummhubel. Do Bruckenbergu dołączyły wówczas Ploczki i Zarzecz (obecnie Karpacz Górny), najstarsze osady pod Śnieżką. Pierwsza wzmianka o niej pochodzi z 1418 roku. Administracyjnie dzisiejszy obszar miasta podzielony był pomiędzy trzy różne gminy i trzech różnych właścicieli. Trzy dzielnice zostały połączone dopiero w XX wieku, kiedy to stały się jednym pięknym miastem u podnóża Karkonoszy. Karpacz otrzymał swoją obecną nazwę po 1945 roku. Stolica Karkonoszy świętuje dziś swoje zwycięstwa. O każdej porze roku można tu spotkać sporą liczbę turystów. Karkonosze mogą być przystanią dla tych, którzy chcą uciec od codziennej rutyny. Górskie wędrówki to dla nich także świetny sposób na poprawę jakości życia. Karpacz ożywa zarówno latem, jak i zimą. Ulica Konstytucji 3 Maja - serce miasta - jest częściowo zamknięta dla samochodów, tworząc piękny deptak dla pieszych. Znajduje się tu wiele hoteli, pensjonatów, restauracji, kawiarni, lodziarni, a zimą wyciągów narciarskich. Karpacz słynie z karczm, pubów i restauracji, a także muzeów i atrakcji odpowiednich dla rodzin i dzieci. Karkonosze, góry Karpacz są nieustannym świadkiem historii Karpacza. Razem tworzą niepowtarzalną kompozycję.
Historia Karpacza została artystycznie przedstawiona na ścianach Browaru Restauracyjnego Sowiduch zlokalizowanego w centrum miasta, przy ulicy Konstytucji 3 Maja. Wnętrze restauracji zdobią płaskorzeźby przedstawiające różne okresy historii Karpacza. Możemy tu skosztować dań kuchni staropolskiej i regionalnej, podziwiając rzeźbione w drewnie sceny z życia Walończyków, pasterzy i zielarzy.
